ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ & ΠΑΤΕΡΑΣ-ΓΙΟΣ ΣΤΟ ΣΙΝΕΜΑ

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_2_21/02/2010_391368
ΣΤΗ  BIENALE
Στις μισές περίπου από εκείνες που διαγωνίστηκαν για τη Χρυσή Αρκτο, υπάρχει ένας έντονος προβληματισμός για την έννοια της οικογένειας. Πόσο επηρεάζει, πόσο περιορίζει, με τι σημάδια φορτώνει το μέλλον, ποια άλλη μορφή μπορεί να έχει. Είναι η πιο χαρακτηριστική τάση στο φετινό πρόγραμμα του φεστιβάλ, που έγινε εμφανής από τις πρώτες κιόλας δύο ταινίες που επέλεξε ο Ντίτερ Κόσλικ για την έναρξη και τη λήξη του φεστιβάλ.
Το «Χωριστά μαζί» του Κινέζου Γουάνγκ Κουανάν, αναφέρεται σε μια παλιά ιστορία αγάπης, ένα σημαντικό κομμάτι της κινεζικής ιστορίας, καθώς και σε μια οικογένεια σε κρίση όταν ένα αγαπημένο πρόσωπο έρχεται από τα παλιά.
.................................................................................................................................
Ο Ιάπωνας Γιόζι Γιαμάντα που έκλεισε το φεστιβάλ με το «Για τον αδελφό της», χρησιμοποιεί και πάλι τους ίδιους ηθοποιούς που έπαιζαν στο «Η μητέρα μας» –ακόμη μια ταινία με οικογενειακό θέμα– για να περιγράψει την ιδιόμορφη σχέση μιας αυστηρής χήρας με τον νεότερο και πολύ περισσότερο πρόσχαρο αδελφό της.

«Ein familie», μια οικογένεια, είναι ο τίτλος της ταινίας της Δανής Περνίλε Φίσερ Κρίστενσεν, που δεν φοβάται τα έντονα συναισθήματα που φλερτάρουν με τη σαπουνόπερα. Η παρέμβαση της οικογένειας στη ζωή μιας νεαρής γυναίκας και το βάρος με την αίσθηση του χρέους, είναι το θέμα της ταινίας, που έχει για ηρωίδα μια ιδιοκτήτρια γκαλερί, η οποία πιέζεται να αναλάβει την οικογενειακή επιχείρηση, ένα φούρνο, όταν αρρωσταίνει ο πατέρας της. Από τη Δανία είναι και το «Submarino» του Τόμας Βίντερμπεργκ, ο οποίος δυσκολεύεται να ξεπεράσει τον πήχυ που έβαλε ψηλά με το ντεμπούτο του, πριν από 13 χρόνια, με την «Οικογενειακή γιορτή». Βασικοί χαρακτήρες, δυο αδέλφια, που ζουν διαλυμένες ζωές εξαιτίας ενός τραγικού γεγονότος, του θανάτου του μικρού τους αδελφού, για τον οποίο εξακολουθούν να αισθάνονται υπεύθυνοι. Αλκοολικός ο ένας, τοξικομανής ο άλλος, σέρνονται στη ζωή και έρχονται πάλι κοντά εξαιτίας ενός ακόμη τραγικού γεγονότος, του θανάτου της μητέρας τους.
Για μερικούς πάλι από τους φετινούς ήρωες της Μπερλινάλε, η οικογένεια είναι συνώνυμη της αποτυχίας τους να πετύχουν τα πράγματα που θέλουν στη ζωή. Στο «Greenberg» που σκηνοθέτησε ο Αμερικανός Νόα Μπάουμπαχ, πρωταγωνιστεί ο Μπεν Στίλερ, που συγκρίνεται διαρκώς με τον αδελφό του, που έχει μια καλή δουλειά, μια καλή ζωή και μια καλή οικογένεια. Ο Γκρίνμπεργκ δεν έχει τίποτα. Παράτησε το όνειρό του να γίνει μουσικός, δουλεύει σποραδικά ως μαραγκός, πέρασε μια νευρική κρίση και αποφασίζει να ταξιδέψει από τη Νέα Υόρκη στον αδελφό του στο Λος Αντζελες, μόνο όμως όταν εκείνος φύγει με την οικογένειά του για διακοπές εβδομάδων.
Πατέρας και γιος

Ο κυνισμός και η παραίτηση του Γκρίνμπεργκ είναι ακριβώς το αντίθετο από τον λυρισμό και την τρυφερότητα που εκπέμπει το «Μέλι» του Τούρκου Σεμίχ Καπλάνογλου. Μετά το «Αυγό» και το «Γάλα», το «Μέλι» ολοκληρώνει μια έντονα συναισθηματική τριλογία, με πρωταγωνιστή ένα επτάχρονο αγόρι. Ο μικρός είναι δειλός στο σχολείο, τραυλίζει και αισθάνεται άνετα μόνο όταν είναι κοντά στην οικογένειά του και ειδικά μαζί με τον πατέρα του, έναν μελισσοκόμο. Για το αγόρι θα είναι μια τεράστια δοκιμασία όταν ο πατέρας του μια μέρα δεν επιστρέψει από το δάσος, όμως παράλληλα θα είναι ένα κίνητρο για να ξεπεράσει τον εαυτό του και να αντιμετωπίσει την κατάσταση με θάρρος.
Σχέση πατέρα και γιου περιγράφει και το νορβηγικό «Ενας κάπως ευγενής άντρας» του Χανς Πέτερ Μόλαντ, με τον Στέλαν Σκάρσγκαρντ στον ρόλο ενός άντρα που βγαίνει από τη φυλακή μετά 12 χρόνια. Αυτό που προσπαθεί να κάνει είναι να ξαναβάλει τη ζωή του σε μια σταθερή τροχιά, να ξαναφτιάξει τη σχέση του με τον γιο του, που είναι πια ενήλικος, παντρεμένος και με μια έγκυο γυναίκα, αλλά και να εκδικηθεί εκείνον που έγινε η αιτία να μπει στη φυλακή. Το εγκληματικό του παρελθόν, ωστόσο, όπως και οι σχέσεις που δεν έχει κόψει με τα «αφεντικά» του, κάνουν δυσκολότερη την επανασύνδεση με τον γιο του. Ειδικά αφού η νύφη του δεν θέλει ούτε να ακούσει ότι θα έχει σχέση μαζί τους.
Από την Αμερική
Δύο διαφορετικές ματιές στη σύγχρονη αστική οικογένεια δίνουν δύο ανεξάρτητες αμερικανικές ταινίες της Μπερλινάλε. Το «Just give» της Νικόλ Χολόφσενερ παρακολουθεί μια οικογένεια της Νέας Υόρκης. Ενα ζευγάρι (παίζουν η Κάθριν Κίνερ και ο Ολιβερ Πλατ) προσπαθούν να ισορροπήσουν ανάμεσα στις ανάγκες της σχέσης, της οικογένειας και της δουλειάς τους. Η επαφή τους με τη γηραιά κυρία που μένει στο διπλανό διαμέρισμα, το οποίο θέλουν να αγοράσουν μετά τον θάνατό της, αλλά και με τις εγγονές της, θα δοκιμάσει όλη αυτή την προσπάθεια. Εκείνη νιώθει ενοχές που επιχειρεί να ελαφρύνει δίνοντας εικοσαδόλαρα στους αστέγους, εκείνος κάνει μια σεξουαλική σχέση με μία από τις εγγονές. Η έφηβη κόρη τους, άχαρη και γεμάτη σπυράκια, είναι το επίκεντρο της οικογένειας που πλησιάζει επικίνδυνα να χαρακτηριστεί δυσλειτουργική.
Μια νέα μορφή οικογένειας παρουσιάζει, τέλος, η ταινία «Τα παιδιά είναι εντάξει» της Λίσα Τσολοντένκο. Η ιστορία παρουσιάζει μια οικογένεια με δύο μητέρες, την Τζουλιάν Μουρ και την Ανέτ Μπένινγκ, που έχουν αποκτήσει δύο παιδιά, μια 18χρονη κόρη και έναν 15χρονο γιο με δωρητή σπέρματος. Η ηρεμία αυτής της ασυνήθιστης οικογένειας, όπου κατά τ’ άλλα όλα «είναι εντάξει», θα διαταραχθεί όταν τα παιδιά θελήσουν να εντοπίσουν και να γνωρίσουν τον βιολογικό τους πατέρα.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_2_21/02/2010_391363

Με τον χαμό ενός γονέα χάνεται ο κόσμος μας
Ο Τζορτζ Πελεκάνος, Ελληνοαμερικανός πολυβραβευμένος συγγραφέας, μιλά για το νέο του βιβλίο και τη σχέση πατέρα - γιου
Συνέντευξη στη Μαργαριτα Πουρναρα
Καθόμαστε με τον Τζορτζ Πελεκάνος στην αυλή του ιστορικού ξενοδοχείου Κορονάδο στο Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνιας. Ο γνωστός συγγραφέας είναι το τιμώμενο πρόσωπο στο συνέδριο της ελληνοαμερικανικής οργάνωσης «Leadership 100» που διοργανώνεται στην πόλη. Κάθε τόσο η συζήτησή μας διακόπτεται από τις χαμηλές πτήσεις των αμερικανικών μαχητικών που προσγειώνονται στη γειτονική στρατιωτική βάση, όπου έχει γυριστεί και η ταινία «Τοπ Γκαν». Η λιακάδα κάνει τα κύματα του ωκεανού να γυαλίζουν εκτυφλωτικά, πριν συνθλιβούν στην τεράστια παραλία. Ειρωνεία της τύχης.
Το πιο πρόσφατο εγχείρημά του είναι το σενάριο για μια νέα τηλεοπτική σειρά – ντοκιμαντέρ για τις μεγάλες μάχες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου που έγιναν στο Ειρηνικό, με παραγωγούς τον Στίβεν Σπίλμπεργκ και τον Τομ Χανκς. Σε κάποιες από αυτές διακρίθηκε και ο πατέρας του, Πιτ Πελεκάνος, που γεννήθηκε στη Σπάρτη, ξενιτεύτηκε παλικάρι και ανδρώθηκε στο μέτωπο ως Αμερικανός πεζοναύτης. Ο γιος του κουβαλάει πάντα το παράσημό του αλλά και την ανάμνηση του γονιού του, που έφυγε από τη ζωή πριν από μερικούς μήνες.
Ο Πελεκάνος, στα μυθιστορήματά του και στα σενάρια της πολυβραβευμένης τηλεοπτικής σειράς «The Wire», πάντα γράφει για τον πόλεμο, κηρυγμένο ή ακήρυχτο. Αυτόν που μαίνεται στα γκέτο, έχει θύματα μαύρους, Λατίνους και Ασιάτες εφήβους, εμπόρους ναρκωτικών και όπλων, σε μια παρηκμασμένη Ουάσιγκτον λίγα μέτρα μακριά από το Καπιτώλιο και τον Λευκό Οίκο. Ο ρεαλισμός, που πολλές φορές συμβαδίζει με απέραντη τρυφερότητα και ανθρωπιά, έκανε τον πρόεδρο Ομπάμα να στείλει μια προσωπική επιστολή στον Πελεκάνο εκφράζοντάς του τον θαυμασμό του. Ο Στίβεν Κινγκ, τον χαρακτήρισε πρόσφατα τον μεγαλύτερο εν ζωή συγγραφέα αστυνομικής λογοτεχνίας στις ΗΠΑ. Στο τελευταίο του βιβλίο «The Way Home» δεν πρωταγωνιστούν οι συνήθεις «ύποπτοι» Νικ Στέφανος και Ντέρεκ Στρέιντζ. Ο ήρωας έχει την πραγματική ηλικία του γιου του Πελεκάνου. Είναι ένας 19χρονος που προσπαθεί να βρει τον δρόμο του στη ζωή. Το ίδιο προσπαθεί να κάνει και ο πενηντάρης συγγραφέας που ομολογεί ότι βρίσκεται σε ένα περίεργο ηλικιακό σταυροδρόμι: θρηνεί ακόμα τον πατέρα του και βλέπει τον γιο του να γίνεται άντρας, σε μια κοινωνία βίαιη και αλλοτριωμένη......................................................
Αυτή η παντοτινή ιστορία, η σχέση πατέρα - γιου, τον έκανε κατά τη διάρκεια της συνέντευξης να δακρύσει, να γελάσει, να μιλήσει από καρδιάς με λόγια φορτισμένα και αληθινά, σαν τα βιβλία του. ......................................................................................................................................................

ΔΥΟ ΠΡΩΤΟΤΥΠΕΣ ΚΑΤΑΔΙΚΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ

http://elawyer.blogspot.com/#uds-search-results

1) Η μία αφορά την υπόθεση κατά μητέρας βουλευτού η οποία παραβίαζε δικαστική απόφαση επικοινωνίας πατέρα-παιδιού και είχε βουλευτική ασυλία ώστε να μη δικάζεται (11-2-2010).

Communiqué du Greffier

Arrêt de chambre1
Syngelidis c. Grèce (requête no 24895/07)
Refus INJUSTIFIÉ du parlement de lever l’immunité d’une députée dans une PROCÉDURE de garde d’enfant
Violation de l’article 6 § 1 (droit d’accès à un tribunal)
de la Convention européenne des droits de l’homme
Principaux faits
Le requérant, Polychronis Syngelidis, est un ressortissant grec né en 1957 et résidant à Athènes. Il fut l’époux de M.A., députée au Parlement grec. Après leur divorce fin 2004, le requérant et M.A. conclurent un accord relatif aux modalités de garde et de droit de visite concernant leur fils, né quelques mois plus tôt. Cet accord fut entériné par une décision judiciaire en janvier 2005. L’enfant devait résider avec sa mère, et le requérant bénéficiait d’un accès sans restrictions à son fils, des périodes minimales et certains jours précis étant prévus pour les visites. Deux mois plus tard, M.A. engagea une procédure pénale à l’encontre du requérant pour contester le fait que celui-ci, après avoir reçu des menaces téléphoniques à son encontre et à celle de sa famille, avait fait placer un agent de sécurité devant l’immeuble où habitait son ex-femme. Elle fut déboutée en première instance et en appel.
Le requérant, ayant été à plusieurs reprises dans l’impossibilité d’exercer son droit de visite conformément à la décision du tribunal, engagea des poursuites pénales contre M.A. en octobre 2005, demandant une somme de dix euros (EUR) à titre d’indemnisation du dommage moral que le non-respect de la décision judiciaire lui avait causé. Le procureur près la Cour suprême finit par renvoyer l’affaire au président du Parlement grec, et sollicita la levée de l’immunité parlementaire de M.A. En novembre 2006, la commission parlementaire pour les questions éthiques fut d’avis qu’il fallait rejeter la demande, faisant valoir, sans plus de précisions, que l’un des motifs prévus par la disposition pertinente du règlement était applicable. En décembre 2006, l’assemblée plénière du Parlement refusa à la majorité de lever l’immunité, sans motiver sa décision. En 2007, le requérant engagea deux autres procédures contre M.A., alléguant que celle-ci avait contrevenu à une nouvelle décision judiciaire sur les modalités de garde, qui prévoyait le versement d’une amende en cas de non-respect de ces modalités. Une demande de levée de l’immunité de M.A. fut de nouveau transmise à la commission parlementaire pour les questions éthiques, qui la rejeta en mai 2008 au motif qu’il s’agissait essentiellement de la même demande que la première fois.
Griefs, procédure et composition de la Cour
Invoquant en particulier l’article 6 § 1, le requérant alléguait que le refus du Parlement grec de lever l’immunité parlementaire de son ex-épouse avait emporté violation de son droit d’accès à un tribunal.
La requête a été introduite devant la Cour européenne des droits de l’homme le 1er juin 2007
L’arrêt a été rendu par une chambre de sept juges composée de :
Nina Vajić (Croatie), présidente, Anatoly Kovler (Fédération de Russie), Khanlar Hajiyev (Azerbaïdjan),
Dean Spielmann (Luxembourg), Giorgio Malinverni (Suisse), George Nicolaou (Chypre), juges,
Spyridon Flogaitis (Grèce), juge ad hoc, Ainsi que de Søren Nielsen, greffier de section.
Décision de la Cour
Tout d’abord, la Cour ne saurait souscrire à l’argument du gouvernement grec selon lequel il ne peut y avoir violation du droit d’accès du requérant à un tribunal puisqu’il existait d’autres voies de recours que le dépôt d’une plainte pénale contre son ex-épouse pour obtenir réparation pour son comportement prétendument illégal. La Cour rappelle que, lorsque l’ordre juridique national met un recours à la disposition d’un particulier, l’Etat a l’obligation de veiller à ce que la personne qui l’exerce bénéficie des garanties fondamentales prévues par l’article 6.
La Cour relève en outre qu’à la lumière dudit article, la Constitution grecque permet au Parlement grec de refuser la levée de l’immunité de poursuite de ses membres uniquement lorsque les actes à l’origine des poursuites sont clairement liés à l’activité parlementaire. En l’espèce, il n’y a pas de lien plausible entre le non-respect allégué par M.A. des modalités de garde ordonnées par la juridiction nationale et les fonctions de parlementaire exercées par l’ex-femme du requérant. En outre, la commission parlementaire pour les questions éthiques n’a pas précisé sur quel motif prévu par le règlement du Parlement se fondait le refus de lever l’immunité. L’absence de tout argument permettant de comprendre le raisonnement de la commission a empêché le requérant de voir quelle était le fondement de la décision. La Cour attache en outre de l’importance au fait que l’approche litigieuse du parlement a créé une inégalité de traitement entre le requérant et M.A., puisque celle-ci a pu engager une procédure pénale à l’encontre de son ex-mari.
Dès lors, la Cour conclut, par six voix contre une, qu’il y a eu violation du droit d’accès à un tribunal garanti au requérant par l’article 6 § 1.
En application de l’article 41 (satisfaction équitable) de la Convention, la Cour, par cinq voix contre deux, octroie au requérant une somme de 12 000 EUR au titre du dommage moral.
L’arrêt n’existe qu’en anglais. Rédigé par le greffe, le présent communiqué ne lie pas la Cour. Les textes des arrêts sont disponibles sur le site Internet de celle-ci (http://www.echr.coe.int).
La Cour européenne des droits de l’homme a été créée à Strasbourg par les États membres du Conseil de l’Europe en 1959 pour connaître des allégations de violation de la Convention européenne des droits de l’homme de 1950.
1 L’article 43 de la Convention européenne des droits de l’homme prévoit que, dans un délai de trois mois à compter de la date de l’arrêt d’une chambre, toute partie à l’affaire peut, dans des cas exceptionnels, demander le renvoi de l’affaire devant la Grande Chambre (17 membres) de la Cour. En pareille hypothèse, un collège de cinq juges examine si l’affaire soulève une question grave relative à l’interprétation ou à l’application de la Convention ou de ses protocoles ou encore une question grave de caractère général. Si tel est le cas, la Grande Chambre statue par un arrêt définitif. Si tel n’est pas le cas, le collège rejette la demande et l’arrêt devient définitif. Autrement, les arrêts de chambre deviennent définitifs à l’expiration dudit délai de trois mois ou si les parties déclarent qu’elles ne demanderont pas le renvoi de l’affaire devant la Grande Chambre.

2) Η δεύτερη υπόθεση αφορά πατέρα που πήρε απάντηση αρνητική από Εισαγγελέα, για κοινωνική έρευνα προκειμένου να την προσκομίσει στο δικαστήριο για επιμέλεια του παιδιού του (Tsourlakis c. Grèce, no 50796/07, no 123) .

Δευτέρα, Οκτώβριος 19, 2009

Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου: καταδίκη Ελλάδας επειδή δεν δόθηκε σε πατέρα έγγραφο που αφορά το παιδί του
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου καταδίκασε την Ελλάδα επειδή ο Συνήγορος του Πολίτη, η Εταιρία Προστασίας Ανηλίκων και ο αρμόδιος Εισαγγελέας δεν εξασφάλισαν στον πατέρα ενός παιδιού πρόσβαση σε έγγραφο που αφορούσε το παιδί του.
Πρόκειται για την υπόθεση Τσουρλάκης κατά Ελλάδας, η απόφαση επί της οποίας εκδόθηκε στις 15.10.2009. Σύμφωνα με το δελτίο τύπου του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, το επίμαχο έγγραφο ήταν η έκθεση της Εταιρίας Προστασίας Ανηλίκων που κατατέθηκε στο εφετείο, κατά την δίκη για την γονική μέριμνα του παιδιού. Ο πατέρας ζήτησε πρόσβαση στην έκθεση, αλλά η Εταιρία αρνήθηκε να του χορηγήσει αντίγραφο, ισχυριζόμενη ότι το έγγραφο προοριζόταν για την αποκλειστική χρήση του Δικαστηρίου. Στη συνέχεια ο ενδιαφερόμενος προσέφυγε στον Συνήγορο του Πολίτη, ο οποίος τον πληροφόρησε ότι για να λάβει αντίγραφο χρειαζόταν να υποβάλλει αίτημα στον αρμόδιο εισαγγελέα. Ο εισαγγελέας απέρριψε την αίτηση "αιτιολογώντας την απόρριψή του με δύο γραμμές που έγραψε με το χέρι, στις οποίες ανέφερε ότι η έκθεση αφορούσε πληροφορίες ενός ανηλίκου επί του ο οποίου ο αιτών δεν έχει έννομο συμφέρον".
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έκρινε ότι η Ελλάδα δεν εξασφάλισε την πρόσβαση ενός πατέρα σε πληροφορίες που αφορούν το παιδί του κι έτσι παραβίασε το ανθρώπινο δικαίωμά του για σεβασμό της ιδιωτικής και οικογενειακής του ζωής (άρθρο 8 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου), επιδικάζοντας στον πατέρα αποζημίωση 5.000 ευρώ.
Η απόφαση αυτή καταδεικνύει για άλλη μια φορά το βαθύ, θεσμικό κενό διαφάνειας στην Ελληνική Δημοκρατία. Ούτε ο Συνήγορος του Πολίτη, ούτε ο αρμόδιος εισαγγελέας, ούτε η Εταιρία Προστασίας Ανηλίκων κατάφεραν να διασφαλίσουν το δικαίωμα πρόσβασης ενός πολίτη σε πληροφορίες που αφορούν το ίδιο του το παιδί. Τέτοιες αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου δεν πρέπει να μένουν απλώς και μόνο στην πληρωμή μιας αποζημίωσης. Πρέπει να διερευνάται για ποιο λόγο τα θεσμικά όργανα της Ελληνικής Δημοκρατίας παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα και στο όνομα ποιας άραγε αρχής "μυστικότητας" αρνούνται να εφαρμόσουν την διαφάνεια που πρέπει να ισχύει σε κάθε πτυχή της δημόσιας ζωής σε αυτή την χώρα.
Αυτοί που στέκονται εμπόδιο στη διαφάνεια και οδηγούν την χώρα σε τέτοιου είδους καταδίκες πρέπει να λογοδοτούν. Πρέπει να κληθεί ο Συνήγορος του Πολίτη από την αρμόδια Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής και να εξηγήσει για ποιο λόγο δεν εξασφάλισε την πρόσβαση του πολίτη στο συγκεκριμένο έγγραφο. Πρέπει να κληθεί ο αρμόδιος εισαγγελέας από τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου και να ερωτηθεί για ποιο λόγο απέρριψε την αίτηση πρόσβασης, παραβιάζοντας την Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Πρέπει να ελεγχθεί η Εταιρία Προστασίας Ανηλίκων από το Υπουργείο Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρώπινων Δικαιωμάτων και να διευκρινιστεί για πιο λόγο εφάρμοσε θεσμικό πλαίσιο που παραβίαζε την ΕΣΔΑ.
Πέρα όμως από τη λογοδοσία, αυτό που χρειαζόμαστε είναι ένα νέο και σύγχρονο θεσμικό πλαίσιο για την διασφάλιση της πρόσβασης του πολίτη στη δημόσια πληροφορία. Πρέπει η Ελλάδα να υπογράψει την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Πρόσβασης στα Επίσημα Έγγραφα. Πρέπει να αποκτήσουμε Νόμο για την Ελευθερία της Πληροφόρησης (Freedom of Information Act).
Υποθέσεις σαν κι αυτή αποδεικνύουν ότι τα θεσμικά όργανα που διαθέτουμε (Συνήγορος, Εισαγγελέας, Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων) δεν επαρκούν για να διασφαλίσουν πρόσβαση του πολίτη στα έγγραφα. Χρειάζεται να ιδρυθεί κι εδώ μια ανεξάρτητη αρχή, όπως ο Information Commissioner της Μ.Βρετανίας, της Γερμανίας κι άλλων ευρωπαϊκών και τρίτων κρατών, η οποία να διασφαλίζει την πρόσβασή μας στα έγγραφα που τηρούν δημόσιες υπηρεσίες, με ταυτόχρονη προστασία των προσωπικών δεδομένων και της υπόλοιπης νομοθεσίας για προστασία πληροφοριών. http://elawyer.blogspot.com/#uds-search-results

ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΜΕΛΩΝ ΣΥΓΑΠΑ ΛΑΡΙΣΑΣ

ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΣΥΓΑΠΑ ΛΑΡΙΣΑΣ ΣΥΝΑΝΤΙΟΥΝΤΑΙ ΚΑΘΕ ΤΕΤΑΡΤΗ, ΩΡΑ 9μμ ΣΤΟ ΕΜΠΟΡΙΚΟ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟ, 3ος ΟΡΟΦΟΣ

ΚΑΙ ΝΕΑ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΔΙΑΖΕΥΓΜΕΝΟΥ ΑΠΟ ΓΥΝΑΙΚΑ

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=128701
Άγρια δολοφονία 31χρονου στο Άργος
Άγρια δολοφονημένος εντοπίστηκε από διερχόμενο αγρότη, το απόγευμα της Τετάρτης, ιδιωτικός υπάλληλος, 31 χρόνων, στην ευρύτερη περιοχή του Άργους.
Το πτώμα του 31χρονου εντοπίστηκε στην όχθη του ποταμού Ερασίνου, λίγα μέτρα μακριά από το αυτοκίνητό του.
Το θύμα έφερε στο κεφάλι και σε όλο το το σώμα χτυπήματα πιθανότατα από καδρόνι.
Δράστες του εγκλήματος είναι η 25χρονη πρώην σύζυγος του θύματος, ο πατέρας της κι ένας ακόμη άνδρας, οι οποίοι συνελήφθησαν ήδη και θα οδηγηθούν αργότερα στην εισαγγελία Ναυπλίου.

ΝΑ ΠΩΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΤΑΙ Η ΜΑΝΑ - ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ
http://www.facebook.com/l.php?u=http%3A%2F%2Ftapragmata.gr%2F%3Fp%3D1896&h=d70e46b3239dd6cc4db081365200faab
Θύελλα αντιδράσεων εξακολουθεί να προκαλεί στην Αυστραλία η απόφαση δικαστηρίου να μην φυλακίσει μια μητέρα που έδωσε στον 5χρονο γιο της να καταναλώσει 4 σφηνάκια τσίπουρου, με περιεκτικότητα αλκοόλ 44%, ενώ αυτή έπινε τα δικά της τσίπουρα. Το 5χρονο παιδί κατέληξε στο νοσοκομείο σε κωματώδη κατάσταση και η μητέρα του στη Δικαιοσύνη, αλλά όχι στη φυλακή.
Η 33χρονη Κάιλι Ίστγουντ παρουσιάστηκε σε δικαστήριο της Μελβούρνης και καταδικάστηκε σε 5μηνη φυλάκιση με δύο χρόνια αναστολή για αμέλεια ανηλίκου και επικίνδυνη συμπεριφορά. Η 33χρονη ήταν αλκοολική και είναι μητέρα τριών ανηλίκων παιδιών. Όπως ανέφερε ο δικαστής, το γεγονός ότι έχει να βάλει αλκοόλ στο στόμα της από τον Σεπτέμβρη και το ότι έχει τρία παιδιά οδήγησαν το δικαστήριο στο να την καταδικάσει με αναστολή, ενώ την προειδοποίησε ότι αυτή είναι η τελευταία της ευκαιρία. Κατά την εκδίκαση της υπόθεσης, αποκαλύφθηκε ότι αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που η 33χρονη μητέρα έχει κατηγορηθεί για αμέλεια των παιδιών της. Και τις δύο προηγούμενες φορές αιτία για την ανεύθυνη συμπεριφορά της ήταν το ποτό.
Στις αρχές του 2008, είχε καταδικαστεί πάλι με αναστολή, επειδή άφησε τα ηλικίας κάτω των 10 ετών παιδιά της μόνα τους στο σπίτι για να πάει να πιει με φίλο της. Λίγους μήνες αργότερα, καταδικάστηκε πάλι με αναστολή, γιατί αρνήθηκε να κάνει αλκοτέστ και οδηγούσε χωρίς άδεια.-