Παιδί και πένθος

ΠΩΣ ΝΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΕΤΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΤΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΟΥ ΠΕΝΘΟΥΣ

Πένθος είναι και το διαζύγιο των γονέων, όταν το παιδί χάνει τον ένα γονέα. ΣΥΓΑΠΑ www.sos-sygapa.eu 

Η απώλεια ενός οικείου προσώπου είναι μια δύσκολη υπόθεση και κάθε άνθρωπος διαχειρίζεται και βιώνει το πένθος του διαφορετικά. Πόσο μάλλον ένα μικρό παιδί, που δεν μπορεί να κατανοήσει ακόμα αρκετές έννοιες … Πώς μπορούν να το βοηθήσουν οι ενήλικες που είναι δίπλα του; Είτε αυτοί είναι οι γονείς είτε κάποια οικεία τους πρόσωπα. Πώς πρέπει να διαχειριστούν το πένθος του παιδιού και να το βοηθήσουν να συνυπάρξει με τη συγκεκριμένη απώλεια και να συνεχίσει τη ζωή του;

Στο βιβλίο της Νάντιας Κουρμούση και Βασίλη Κούτρα, Βήματα για τη ζωή: Πρόγραμμα ατομικών και κοινωνικών δεξιοτήτων για το νηπιαγωγείο, αναφέρονται κάποιες γενικές κατευθύνσεις για το πώς μπορούν οι οικείοι και οι ενήλικες να υποστηρίξουν τα παιδιά στη διαχείριση του πένθους και της απώλειας.

 

Βοηθάμε το παιδί να κατανοήσει το γεγονός του θανάτου, ενημερώνοντας το σωστά.

Αφήνουμε τα παιδιά να εκδηλώνουν τη θλίψη τους και το θρήνο τους με τους δικούς τρόπους, χωρίς “πρέπει” και “δεν πρέπει”.

Δεν τα πιέζουμε να επιστρέψουν στις συνήθεις δραστηριότητες τους πριν να είναι έτοιμα.

Τους δείχνουμε με κάθε ευκαιρία ότι θεωρούμε φυσιολογικό το να μιλούν για το θάνατο και τη θλίψη.

Είμαστε πρόθυμοι να τα ακούσουμε κάθε φορά που αισθάνονται την ανάγκη να μιλήσουν.

Αποδεχόμαστε ως φυσιολογικό το να έχουν και να εκδηλώνουν έντονα συναισθήματα.

Αποφεύγουμε εκφράσεις που καταστέλλουν την έκφραση των συναισθημάτων, όπως “μην κλαις”, “πρέπει να φανείς δυνατός/η”, κτλ.

Είμαστε προσεκτικοί και δεν επιτρέπουμε την ανάληψη ρόλου ενηλίκου από το παιδί (π.χ. εσύ είσαι ο άνδρας/η γυναίκα του σπιτιού τώρα).

Δεν κρύβουμε τα δικά μας συναισθήματα λύπης μπροστά στο παιδί, αποφεύγουμε όμως τις ακραίες εκδηλώσεις.

Επιτρέπουμε στο παιδί να συμμετέχει – εφόσον το επιθυμεί – στις εκδηλώσεις πένθους της οικογενείας, αφού προηγουμένως το ενημερώσουμε με σαφήνεια για το περιεχόμενο τους.

Προσπαθούμε να διατηρήσουμε όσο περισσότερα πράγματα μπορούμε από την προηγούμενη ζωή του παιδιού. Για παράδειγμα είναι σημαντικό να να διατηρήσουμε τους κανόνες του σπιτιού και να μην χαλαρώσουμε τα όρια. Εξίσου σημαντικό είναι να μην απομακρύνουμε το παιδί από το σχολείο και τους φίλους του, ώστε να μην αναγκαστεί να αντιμετωπίσει κι άλλες απώλειες, ούτε να αλλάξει πολλές συνήθειες.

Επιτρέπουμε στο παιδί να διασκεδάζει, όταν το έχει ανάγκη, με τον τρόπο που συνήθιζε να το κάνει πριν από την απώλεια του αγαπημένου του προσώπου.

Φροντίζουμε να καλλιεργούμε τη διατήρηση των αναμνήσεων (π.χ. με φωτογραφίες, ζωγραφιές από μνήμες που έχουμε, αγαπημένα αντικείμενα, συζητήσεις κτλ.).

Έχουμε στο νου μας πως το παιδί έχει ακόμη περισσότερη ανάγκη να του δείχνουμε την αγάπη μας και να μην το παραμελούμε βυθισμένοι στο δικό μας πένθος.